ابله : فیودور داستایفسکی

خلاصه

ابله، یکی از عمیق‌ترین و انسانی‌ترین رمان‌های داستایفسکی است؛ داستانی که در آن نیکی، در میانه‌ی دنیایی فاسد و خودخواه، همچون نوری لرزان در طوفان می‌درخشد. شاهزاده میشکین، قهرمان این رمان، مردی است پاک‌دل، ساده و صادق که با مهربانی‌اش به دل جامعه‌ای بیمار قدم می‌گذارد؛ جامعه‌ای که صداقت او را نه درک می‌کند و نه تحمل.

داستایفسکی در ابله می‌کوشد تا چهره‌ی انسانی را ترسیم کند که در عین بی‌پناهی، هنوز به عشق و خیر ایمان دارد. رمان، گفت‌وگویی است میان نیکی و تباهی، ایمان و پوچی، و در هر صفحه‌اش، اندیشه‌های فلسفی و روان‌شناختی نویسنده تنیده شده است.

سبک داستایفسکی در این اثر، سرشار از گفت‌وگوهای درونی، کشمکش‌های اخلاقی و نگاهی نافذ به عمق روح انسان است. او در ابله، تصویری از مسیحیت در جهان مدرن ارائه می‌دهد؛ جهانی که در آن، معصومیت نه نجات‌دهنده، بلکه قربانی است.

ابله نه تنها داستان یک انسان ساده‌دل، بلکه آینه‌ای از تراژدی انسان معاصر است که در جست‌وجوی حقیقت، میان ایمان و جنون سرگردان مانده است.