در دل شهری که خاطرههایش بوی باران و خون میدهد، زنی جوان در میان گذشته و اکنون، میان عشق و گناه، در جستوجوی معنای زندگی سرگردان است. سال بلوا داستان عشقهایی خاموش و زخمهایی است که زمان هرگز التیامشان نمیدهد.
عباس معروفی در این رمان با زبانی شاعرانه و ساختاری چندلایه، جهانی از احساس و اندیشه میآفریند. روایت او چون رؤیایی درهمتنیده، میان خاطره و واقعیت میلغزد و خواننده را در سکوتی پر از فریاد فرو میبرد. شخصیتها در تب و تاب هوس و قضاوت، میان باید و نباید، میکوشند معنایی برای بودن بیابند.
سال بلوا تصویری است از انسان معاصر، در جدال با سنت، عشق و زمان. اثری که در عین سادگی، عمقی جانفرسا دارد و هر سطر آن، تپش قلب زنی است که میخواهد خود را از سایههای گذشته رها کند.
عباس معروفی، نویسندهای از نسل دغدغه و واژه بود؛ مردی که با نثر شاعرانه و نگاهی عمیق به انسان و جامعه، فصل تازهای در ادبیات معاصر ایران گشود. او در سال ۱۳۳۶ در تهران به دنیا آمد و از همان جوانی، با عشق به ادبیات و دغدغه آزادی قلم، پا به دنیای نویسندگی گذاشت.
معروفی در آثارش، انسان را در میان عشق، تنهایی و سرنوشت به تصویر میکشد. او با زبانی موسیقایی و ساختاری اندیشمندانه، جهانی میآفریند که در آن هر واژه معنا دارد و هر جمله طنین احساسی در دل خواننده بر جای میگذارد.
رمانهایی چون سمفونی مردگان، سال بلوا و پیکر فرهاد، نه تنها روایتگر سرگذشت شخصیتهای داستانی، بلکه آیینهای از جامعه و تاریخ معاصر ایراناند. قلم معروفی میان شعر و واقعیت حرکت میکند؛ واژههایش پر از اندوه، امید و جستوجوی معناست.
عباس معروفی در سال ۱۴۰۱ چشم از جهان فروبست، اما صدای او هنوز در میان صفحات کتابهایش جاری است. نویسندهای که با هر اثر، به ما یادآوری کرد که ادبیات میتواند پناهگاه انسان در برابر فراموشی باشد.
در زیر میتوانید پاسخ سوالات خود را بیابید. در غیر این صورت از ما بپرسید، ما همیشه به سوالات شما پاسخ خواهیم داد
هنوز بررسیای ثبت نشده است.