من و عباس بابایی نویسنده علی اکبری مزدآبادی

خلاصه

«عباس جان یادت هست همیشه این جمله را زیر لب می‌گفتی و گریه می‌کردی که خدایا! پس کی نوبت من می‌شود؟ من هم می‌گفتم اگر سعادت داشته باشی، می‌شود. یادت هست دائم این ورد زبانت بود که: «آنان که گستاخی شهادت را ندارند، به‌ناچار مرگ آن‌ها را می پذبرد.»